Bektaþinin biri cuma günü bir caminin önünden gecerken,hocanýn verdiði vaazý,yoldan duyar. bektaþi hocanýn verdiði vaaza kulak verir, ve Bektaþiye göre hocanýn anlattýklarý hep yalandýr.
Bektaþi dayanaz ve camiye girer. bir köþeye oturur ve hoçanýn vaazýný dinlemeye devam eder,bektaþi içinden ,ben bu yalana daha fazla dayanamam der ve, ayaga kalkarak..aniden Heey camat, bu hoçanýn anlattýklarý hep yalan,sakýn inanmayýn der. bunun üzerine herkes döner bektaþiye bakar..hocada buna sert tepki gösterir ve
Heeey camati müslimin, aramaýzda bir zýndýk var , þuna hattini bildirin der.
Bunun üzerine camiide bulunan cemaat, bektaþinin üzerine saldýrýr.
ve Bektaþi orada yediði dayakla kalýr.
gel zaman git zaman , yine bir cuma günü Bektaþi yine ayný camiinin önünden gecer.ve ayný hoça gene vaaz verir ve Bektaþi gene dayanamaz ve içeriye girer.
Bektaþiye göre hocanýn anlattýklarý gene hep yalandýr.
Bu sefer bektaþinin aklýna parlak bir fikir gelir..ve ayaða kalkar
Heeey camaat bu hoca varya bu hoca öyle bir ermiþ hocaki bunun sacýnýn bir telinden alan cennete gider vallahii der.
bunun üzerine cemaat hocanýn üzerine hurra, yürür,
ve hoca hýrpalanmýþ þekilde kalýr. | 
Fýkralar 
