|
Yazar
|
|
Sunday, 18 February 2007 |
Bektaþinin biri bir ev kiralayacakmýþ. Fakat ev, o kadar harap bir binaymýþ ki, gezerken sallanmaya baþlamýþ. Ev sahibi saf bir adammýþ. Bektaþi'yi de kendisi gibi sanarak, bir iki sözle kandýracaðýný sanmýþ:
-Bizim evin asýl sahibi evliya bir zattý. Bunun için ara sýra vecde gelir de salanýr. Yoksa korkulacak yaný yoktur.
Beþtaþi hiç bozmamýþ:
-Evet görüyorum. Evin kokulacak bir tarafý yok. Beni düþündüren bir sebep var. Bu mübarek ev eðer asýl sahibinin aklýna uyar da bir secdeye kapanacak olursa benim halim ne olacak?
__________________
|
Fýkralar 
