|
Yazar
|
|
Monday, 19 February 2007 |
Ayý Beni Yedi Teyo Pehlüvan kahvehanede oturmuþ, Zafer Pehlüvanýn de kahvede olduðundan habersiz
böbürlenerek anlatmaktadýr.
-Ola gardaþ birgün daðda gezirem,
tamda böyük bir kayanýn dibinde
garþýma bir ayi çýhmasýn!
Ayi benim kibi üç var, ama heç isdifimi bozmadým.
Ola Teyo dedim gendi gendime bir ayýdan mi gorhacaðsan.
Baþladýk ayiyinan güleþmiye....
O beni alir yere vurir, sonra ben oni yerden yere vuriram,
ne ayi pes edir, ne de ben pes diyirem.
Aradan iki gün geçti,
hele daha birbirimizin
sýrtýný yere deydirmiþ deyilih.
Herkes iþin sonunu merakla beklerken
Zafer Pehlivan sert bir þekilde çýkýþýr.
-Ola Teyo, sora ne oldu?
Zaferi gören Teyo lafý dolaþtýrýr,
ne dediðini, nerede kaldýðýný unutur ve noktayý koyar:
-Nevolacah ayi beni yedi!
|
Fýkralar 
