|
Yazar
|
|
Monday, 19 February 2007 |
| Bektasi'nin birine konuk gelecekmiþ. Bektasi konuðu nasýl aðýrlar..Elde yok, ayakta yok.. Mahçup olmak da istemiyor...Komþusu Yahudi'nin bir sürü keçisi varmýþ...Onlardan birini çaktýrmadan alýp kesiyor...Ama çaktýrmadýðýný sanan kendisi...Yahudi, aðacýn arkasýndan gözlermiþ durumu...Diyor ki kendi kendine, "Kadýya gitsem.. Kadý Müslüman, o Müslüman, ben Yahudi.. Davayý kazanamam. Hadi kazandim, Bektasi'nin nesi var ki, ondan alýp bana versin...Biz artýk Allah'ýn huzurunda hesaplaþýrýz...Yillar geçiyor.Yahudi, Allah'ýn huzurunda davacý oluyor, Bektasi'den... Mahkeme kuruluyor.. Allah : -Sen Yahudi kulumun keçisini kesmiþsin, diyor Bektasi'ye... -Kesmedim, diyor Bektasi... -Ben gözlerimle gördum diyor, Yahudi.. -Allahim, diyor Bektasi... Bir mahkemede bir adam hem þahit, hem davacý olamaz. -Haklýsýn ama, diyor, Allah Ben her þeyi görürüm. Ben de gördüm, kestiðini... -Allahým, diyor Bektasi...Ayný mahkemede, hem þahit, hem hakim olunmaz... -Gene haklýsýn, diyor Allah... O zaman getirin keçiyi ona soralým... -Ne!... diyor Bektasi... Keçi burada mý?...Ver onu o zaman bu Yahudi'ye...Bitsin bu dava.. |
|
Fýkralar 
