|
Yazar
|
|
Monday, 19 February 2007 |
| Bektasi'nin bir uyuz eþeði ile besili bir ineði varmýþ...Ýnekten süt saðýp satýyor, kazandýðý paranýn yarýsýyla uyuz eþeðe arpa alýyormuþ.Eþek bir iþe yaramýyormuþ.Bir gün dayanamayýp dua etmiþ : -Ey yüce Allahým, beni þu eþekten kurtar! Ertesi sabah ahýrýn kapýsýný açmýþ ki ne görsün?Ýnek ölmüþ eþek kalmýþ... Bektasi o hýrsla sokaða fýrlayýp milleti baþýna toplamýþ : -Ey ahali þu yerde yatan nedir? -Ýnektir! -Ya þu ayakta duran uyuz? -Eþektir! Bektasi açmýþ ellerini yukarýya : -Ey ulu Allahým, sana kýrk yýlda bir ricada bulunduk, onda da eþekle, ineði birbirine karýþtýrdýn! |
|
Fýkralar 
