|
Yazar
|
|
Monday, 19 February 2007 |
| Sultan Abdülmecid bir gün Boðaziçi'nde büyük bir baðýn tam ortasýndaki köþkünde oturan bir Bektasi babasýný ziyarete gitmiþ. Bektasi, o gün komþu baðdaki bir arkadaþýný ziyarete gitmiþ. O dönünceye kadar padiþah baðýn her tarafýný dolaþmýþ. Bektasi dönünce karþýlýklý konuþmaya baþlamýþlar. "Erenler baðýn maþallah çok büyük. Üzümünü ne yapýyorsun?" "Müritlerle ve canlarla birlikte yeriz Sultaným." "Buradaki üzüm yemekle biter mi?" "Yemediðimizi de sýkýp fýçýlara basar, suyunu içeriz!" "Peki ama, sýkýlmýþ üzüm þarap olmaz mý?" "Vallahi Sultaným, biz üzümü sýkýp fýçýlara basarýz. Allah ne isterse o olur. Üst tarafýna karýþmak haddimize mi?" |
|
Fýkralar 
