Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafýndaki güzelliklere bakýyormuþ. "Evrim ne güzellikler yaratýyor!" diye düþünüp mest oluyormuþ. Birden arkasýnda kocaman bir ayý belirmiþ ve onu kovalamaya baþlamiþ. Adam bütün gücüyle kaçýyormuþ ama her arkasýna bakýþta ayýnýn daha yaklaþmýþ olduðunu farkediyormuþ. Dakikalarca süren bir kaçýþýn sonunda adamýn ayaðý yerdeki dala takýlmýþ, ayi adamýn üzerine atlamýþ, pençesini kaldýrmýþ. Tam vurmaya hazýrlanýrken adam "TANRIM!!!" diye baðýrmýþ. Bir anda zaman durmuþ, ayý donmuþ, ormandaki nehir bile akmaz olmuþ. Bir anda orman kararmýþ ve gökyüzünden bir ýþýk hüzmesi adamýn üzerine parlamiþ. Çok derinden gelen ilahi bir ses adama: - "Yýllarca bana inanmadýn, yaratýlýþý kozmik bir kazaya baðladýn, sana bu durumda yardým etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalýyým?" demiþ. Adam utanç içinde: - "Biliyorum bunca yýldan sonra dindar biri olmayý istemem haksýzlýk, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz." demiþ. Ses: - "Peki." diye karþýlýk vermiþ ve ýþýk kaybolmuþ. Nehir tekrar akmaya baslamis. Herþey eski haline dönmüþ. Ayý pençesini indirmiþ, iki pençesini de göðe doðru çevirmiþ, ve konuþmaya baþlamiþ: - "Tanrým, senin rýzkýnla orucumu açýyorum, hamdolsun verdiðin nimetlere."