|
Yazar
|
|
Sunday, 04 March 2007 |
Yaþlý bir adam emekliye ayrýlýr ve kendine bir lisenin yanýnda küçük bir ev
alýr. Emekliliðinin ilk birkaç haftasýný huzur içinde geçirir ama sonra
ders yýlý baþlar. Okullarýn açýldýðý ilk gün, dersten çýkan öðrenciler
yollarýnýn üzerindeki her çöp bidonunu baðýrýp çaðýrarak tekmelerler. Bu
çekilmez gürültü günler sürer ve yaþlý adam bir önlem almaya karar verir.
Ertesi gün çocuklar gürültüyle evine doðru yaklaþýrken, kapýsýnýn önüne
çýkar, onlarý durdurur ve:
"Çok tatlý çocuklarsýnýz çok da eðleniyorsunuz. Sizden bu neþenizi sürdürmenizi istiyorum. Ben de sizlerin yaþýndayken ayný þekilde gürültüler çýkarmaktan hoþlanýrdým, bana gençliðimi
hatýrlatýyorsunuz. Eðer her gün buradan geçer ve gürültü yaparsanýz size birer dolar vereceðim..." der.
Bu teklif çocuklarýn çok hoþuna gider ve gürültüyü sürdürürler. Birkaç gün
sonra yaþlý adam yine çocuklarýn önüne çýkar ve onlara þöyle der;
"Çocuklar enflasyon beni de etkilemeye baþladý bundan böyle size sadece 50 sent
verebilirim."
Çocuklar pek hoþlanmazlar ama yine gürültüye devam ederler. Aradan bir kaç
gün daha geçer ve yaþlý adam onlarý karþýlar. "Bakýn" der, "Henüz maaþýmý
alamadým bu yüzden size günde ancak 25 sent verebilirim, tamam mý?".
"Olanaksýz bayým" der içlerinden biri, "Günde 25 sent için bu iþi
yapacaðýmýzý sanýyorsanýz
yanýlýyorsunuz. Biz iþi býrakýyoruz."
|
Fýkralar 
