|
Yazar
|
|
Sunday, 18 February 2007 |
Bektaþinin biri musallayla mezar arasýnda bir dükkan iþletirmiþ. Musallada
duasý edilip mezarlýða doðru yol almaya baþlayan salýn arkasýndan bakar,
zaman zaman “Sana da yuh” dermiþ. Gel zaman git zaman derken vakit tamam
olup bizim Baba- erenle de hakkýn rahmetine kavuþmuþ. Bu defa bizim Baba
Erenlerin musallada duasý edilip Salý mezarlýða doðru yol almaya baþlayýnca,
bu defa komþu esnaflar toplanýp, o bizim sevdiklerimizin arkasýndan yuh
çekmiþti gelin bizde bunun arkasýndan yuh çekelim deyip baþlamýþlar hep bir
aðýzdan, “YUH” diye baðýrmaya. Bunun üzerine baba erenler eliyle tabutu
kaldýrýp kafasýný uzatmýþ, kendine yuh çeken topluluða bakmýþ kendinden emin
bir edayla “eðer bende onlar gibi gidiyorsam bana da yuh” demiþ.
|
Fýkralar