|
Yazar
|
|
Monday, 19 February 2007 |
| Bir gün Bektasi'nin eþeði kaçar. Peþine düþer. Eþek bir uçurumun ucuna geldiðinde, Bektasi onun kuyruðundan yakalar. Eþeði yukarý çekmek için gücü yetmemektedir. Býraksa eþek uçuruma düþecek. Aklýna ne kadar evliya adý geldiyse hepsini saymaya baþlar. Eþek gitgide elinden kaymaktadýr. Bektasi dayanamayacaðý anlar ve sonunda haykýrýr: – "Ey ulu evliyalar! Eðer geldiyseniz savulun, býrakýyorum kuyruðu." |
|
Fýkralar