Yazar
|
Friday, 06 October 2006 |
ANNEME Uzanýp baþýmý koyarken yastýðýma Kimi zaman o yastýk bir diken olur, Dolaþýr pervasýzca saçlarýmýn arasýnda, Ve hep gözlerim dalar seni her andýðýmda Oysa senin dizine koyduðumda baþýmý, Bilirmisin!gözlerimin uykuya nasýl yelken açtýðýný Ve sen okþarken nasýrlý ellerinle saçlarýmý Sanki o nasýr merhem olurdu tenime... Yumuþardý o nasýrlar tenime her deðdiðinde Tatlý bir ürperti yerleþirdi bedenimin her yerine. Aðladýðýný görürdüm bazen geceleri sessiz,sessiz, Bazen çaresizliðin kýskacýnda çýrpýnýr yiyip bitirirken kendini, Yinede taze bir gül gibi açardýn her seferinde Ama pürüzsüz,mis kokulu dikensiz,ve tertemiz. O yüreðinde bitmeyen eriþilmez sevginle, sarýp sarmalardýn bizi Götürürdün kötülüklerden uzaða, Bir kaplan,yýrtýcý bir kuþ olurdýn, Kötüler düþürmüðþlerse bizi tuzaða. Ne acýlar çektin ,bugüne dek ne acýlar, Acýmasýzca dayak attýlar sana ,üç öðün dayak yedin, Hor görüldün,küçümsendin ve ezildin, Yinede kin tutmadý yüregin kimselere, Sana kötülük edenleri,seni hor görenleri, O büyük,o yüce sevginle unufak ettin. Bir barýþ elçisi oldun kimi zaman, Bir gonca güldün hergün yeniden açan, Öylesne güzel kokardýki tenin, Sanki bir ç,çek bahçesiydin,sanki bir gülistan, Nasýl anlatsam seni bilemiyorum, Çünkü duygularým yetersiz, Çok korkuyorum inan seni anlatýrken, Sanki kýracak,yýkacak,seni çok üzeceðim, Yok bu dünyada bir eþin bir benzerin, Çýkarsýz,yürekten seven bir tek sensin ANNECÝÐÝM. YAKUP ZAMAN. Bu þiirim tüm annelere ve ezilen kadýnlarýmýza armaðanýmdýr.
|