Ýnsanlýk yitirdi gerçek özünü 
Herkesler unutmuþ, “kardeþ” sözünü 
Barýþa yöneltse gönül gözünü 
Ýnsanlara saðlar, dostluk bayramlar 
 
Kalmadý insanda, artýk fazilet 
Ýnsanlýðý sardý, “bencilci” illet 
Ýnsan, insan ile, kurarsa sohbet 
Yapar iþlevini o an bayramlar 
 
Olmasa yoksulluk, artsa varsýllýk 
Özgürse beyinler kalkarmýþ kulluk 
Barýþ, tokluk olsa, kurulsa dirlik  
Anlamýna uygun olur bayramlar 
 
Ýnsanlýða insan gibi bakmayan 
Nifak tohumunu güdüp ekmeyen 
Sevgiden, dostluktan, candan býkmayan 
Gönülden gönüle aksa bayramlar 
 
Ýçi nifak dýþý müslim olanýn 
Dostluklara düþman, kinli kalanýn 
Her yaptýðý iþten, çýkar umanýn 
Bir anlamý olmaz, asla bayramýn 
 
Kendine kýlmýþsa, farzý kibiri 
Kamili insanda, oynar sefili 
Üretirse ahu, dost olmaz dili 
Kalýrmý anlamý, bilmem bayramýn 
 
Sokulmuþ dilenci, konuma insan 
Biçare duruma, gelmiþse bir can 
Þatafat içinde, her gün yaþayan  
Olur mu? Anlamý bilmem bayramýn 
 
Her yanda insanlýk, suçu iþlenir 
Bunca haksýzlýða, hak bu mu denir?  
Nice birey, nice sorun üstlenir 
Paylaþmak olmalý, özü bayramýn 
 
Zamaným unutma, sevgi gücünü 
Taþýyýn gönülde, insan tacýný 
Paylaþýrsa eðer, herkes acýný 
Her zaman, var olsun böyle bayramlar.